Ο κόσμος είναι γεμάτος περίεργα πράγματα που πρέπει να ανακαλύψουν.
Έτσι ετοιμάζονται οι αυριανοί επιστήμονες- ερευνητές!
Ο εαυτός τους, επίσης, τους είναι άγνωστος.
Μέσα από καλά παραμύθια και βιβλία θα ανακαλύψουν ποιοι είναι, τι θέλουν, τι επιθυμούν. Θα κάνουν όνειρα, θα βρουν τα λάθη τους, θα διορθώσουν, θα συγχωρήσουν, θα μάθουν να αγαπούν. Θα αποκτήσουν θάρρος και αυτοπεποίθηση.
Συγχρόνως, θα βεβαιωθούν ότι όλοι όσοι έγιναν ήρωες, πέρασαν δυσκολίες, κουράστηκαν, έδειξαν επιμονή και υπομονή, νίκησαν με την προσπάθειά τους. Το σύνθημά τους: «Μην τα παρατάς! Αν θέλεις, μπορείς!»
Έτσι, σιγά- σιγά, θα αγαπήσουν την προσπάθεια, τη μάθηση, τα βιβλία, τη συνεργασία και τη δράση. Έτσι, θα φτιάξουν τον κόσμο τους!
Από τώρα, στα όνειρά τους! Και μετά, στην πραγματικότητα!
Γι’ αυτό, άλλη η μελέτη στο σχολείο, με τον Δάσκαλο, αυτόν που είναι ο πραγματικά υπεύθυνος για να του διδάξει τα πρώτα του γράμματα, τις πρώτες έννοιες, τις πρώτες περιέργειες, την ανακάλυψη του γύρω του κόσμου, των συναισθημάτων του και των ταλέντων του.
Ο Δάσκαλος θα είναι, επίσης, εκείνος που θα του μάθει την τεχνική της πραγματικής γνώσης, εκείνης που ποτέ δεν τελειώνει και όλο ανανεώνεται, θα του διδάξει, δηλαδή, το πώς να μαθαίνει συνέχεια!
Ο Δάσκαλος! Ο ρόλος του στο σχολείο και μέσα στην Τάξη του είναι βασικός, ιδιαίτερος και μοναδικός. Αρκεί να τον εμπιστευτούν οι γονείς και να τον αφήσουν να κάνει αυτό που διδάχτηκε να κάνει και αυτό που διδάσκεται συνέχεια με σεμινάρια, συνέδρια, μετεκπαιδεύσεις κλπ.
Ο Δάσκαλος έχει πολλή δουλειά μέσα στην Τάξη του. Ετοιμάζει τους αυριανούς σκεφτόμενους ανθρώπους. Τους συνετούς, τους καλούς, τους ευγενικούς, τους συνεπείς.
Και μετά, το παιδί έρχεται στο σπίτι. Πρέπει να ξεκουραστεί. Δούλεψε σκληρά στο σχολείο. Και τώρα θέλει να δει και να απολαύσει τους γονείς, τα αδέρφια του, την ηρεμία, το παιχνίδι.
Θα μεγαλώσει σύντομα και τότε, δε θα μπορεί να το κάνει.
Θα το πνίξουν οι υποχρεώσεις, όπως όλους μας.
Κι όμως, εμείς οι μεγάλοι δε δεχόμαστε εργασία πέραν του ωραρίου, κι αν για κάποιους λόγους αυτή μας επιβληθεί και αναγκαστούμε να το κάνουμε, κουραζόμαστε, γκρινιάζουμε, βαραίνει η διάθεσή μας, επιβαρύνεται η υγεία μας.
Τότε, πώς γίνεται και ζητάμε από ένα μικρό παιδί να εργαστεί στο σχολείο ώρες ολόκληρες ,(γι’ αυτό δεν πάει σχολείο;) και μετά να γυρίσει και να συνεχίσει άλλες τόσες, ίσως και περισσότερες καμιά φορά και στο σπίτι;
Και η παιδική ηλικία περνάει μέσα σε ένα ατέλειωτο, εξαντλητικό ωράριο διαβάσματος που ποτέ δεν τελειώνει και η ψυχή και η διάθεση για εργασία, δημιουργία, καινούρια πράγματα, κουράζεται κι εκείνη.
Όσο για το τι μαθαίνεις με τόση πίεση;
Μαθαίνεις ότι η δουλειά είναι αγγαρεία και βάρος, ότι όποιος είναι πιο δυνατός μπορεί να σε εξουθενώνει παράλογα, ότι η μάθηση είναι το πιο βαρετό και άνοστο πράγμα, ότι η αποστήθιση δε σου αφήνει σταλιά μυαλού καθαρού για να κρίνεις, ότι…
Λοιπόν;
Μπορεί το παιδί να αγαπήσει το μάθημα; Ναι!
Όταν αυτό γίνεται στο σχολείο, με τον Δάσκαλό του, στην Τάξη του, με την ομάδα που συνεργάζεται!
Στο σπίτι, άλλο μάθημα πρέπει να μάθει. Πώς να είναι παιδί, να αγαπάει και να αγαπιέται, να χαίρεται και να ονειρεύεται και να ερευνά όσα θέλει να ανακαλύψει. Πιο πέρα από αυτά που του είπε το σχολείο.
Πιο πολλά από όσα άκουσε από τον Δάσκαλο.
Απ’ το σχολείο θα μορφωθεί και θα κοινωνικοποιηθεί και από τους γονείς του θα μάθει την ίδια τη ζωή!
Μυστικά Ήλιου
(Περισσότερα από τη δουλειά στο σχολείο μπορείτε να παρακολουθείτε όλο το χρόνο στο blog. Προς το παρόν, αρχή χρονιάς είναι, υπάρχουν αναρτήσεις των προηγούμενων χρόνων. Τις επόμενες μέρες ελπίζω να κάνω τις καινούριες αναρτήσεις.
Όλα έργα των παιδιών!)